Depresyonlu bir aşk hikayesidir bu. Okuyana keder yaşayana Zarar verir. Bir umutzuzluk halinde yazdım bu satırları. Her harfinde ayrı bir sıkıntı var aslında okumasını bilirsen. Bir çok kere gömdüm seni içime, bir çok kere kedere, kader deyip vurgun yemiş balıkçılar gibi indim en dibe. Gözlerini gördüm, ayıldım. Çünki ben sana aşıktım.
Her aşkın bir ömrü var demişler.İllaki olacak bir ömür sürermi aşk. Kaç köşelidir mutluluk, tarifini yaparken aşkı inlemeli mi bu sokak, ağlamalı mı tüm mart sonu kedileri. Özlemeli mi yoksa her gidişinin ardından geri gelişini.
Herşeyin bitişini gördü bu deli. Güneşin batışını bir bedenin kara toprağa girişini, en kötüsü senin gidişini... Bir köşeye atılmış belkide üstü kapatılmış, en son gemiyle dünyanın bir diğer ucuna gidecek dahi olsada içimdeki sevgim bu satırlar arasında azad ediyorum seni. Yazdığım tüm senli şiirleri, adının geçtiği sokakları, kahkahalarının uçuştuğu koridorları sana dair her ne varsa arta kalan azad ediyorum. Yolun açık olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder