Bu şehrin Tren istasyonları var. Her bir metresin de de ayak izlerim.
Daha dün gibi hatırlıyorum gidişini. Elinde kocaman valizin ve ağlamaktan sırılsıklam olmuş bir mendil. Dalgalı saçların hafif yağan yağmurla birlikte tel tel dağılmış. Makyajın biraz akmış. Ama yine de çok güzeldin!!!. Sonra ben Gitme Dedim yalvardım...Ağladım.
Biliyorum gitmeliydin. Rahat yoktu sana buralarda. Bu şehirin sokaklarına sığmıyordu sevdamız. Yürüdüğümüz yollar, su içtiğimiz hayratlık çeşmeler, her birine bir isim verdiğimiz martılar. Onlarda mı yetmiyor du...
Giderken sen, ben hiç ağlamadım. Bütün Göz yaşlarımı içime döktüm. Şimdi içim de kocaman sensizlik ağaçları var. Her bir dalında acımın meyveleri. Ne kadar isterdim ki Seninle yeşerseydi içimin bahçeleri.
Gitmeliydin artık. Tren istasyonların da ayrılıklar daha bir zor oluyor biliyorum. Sallanan mendi ller, ağlamaklı gözler, ve bir birlerine belki de son defa dokunan eller.
Şimdi Git Camdan Sana El sallarken inan ağlamayacak gözlerim.
Şimdi Git. Biliyorum Bu son gidişin ve dönmek istediğin de bu şehrin sokakları dar gelecek sevdamıza. Martılar isimsiz, Sular hayratsız, Yürüdüğümüz yollar bizi çoktan unutmuş olacak...Şimdi Git, biliyorum gittiğin,yürüdüğün, nefes aldığın her yerde yanında benide taşıyacaksın. Ama sen bunun farkında bile olmayacaksın....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder